DNA wg Paulinga
Linus Carl Pauling był wybitnym naukowcem. W swojej karierze dokonał szeregu ważnych odkryć w dziedzinie biologii oraz zdobył aż dwie Nagrody Nobla (w 1954 i 1962 roku). W 1953 roku był również od krok od odkrycia, które zagwarantowałoby mu trzecią Nagrodę Nobla.
W tymże roku Francis Harry Compton Crick wraz z Jamesem D. Watsonem i Rosalindą Franklin odkrył, że DNA składa się z podwójnej helisy. Pauling również zajmował się problemem budowy tego kwasu. Z jego modelu wynikało jednak, że DNA składa się z trzech łańcuchów, co ostatecznie okazało się nieprawdą.
W tymże roku Francis Harry Compton Crick wraz z Jamesem D. Watsonem i Rosalindą Franklin odkrył, że DNA składa się z podwójnej helisy. Pauling również zajmował się problemem budowy tego kwasu. Z jego modelu wynikało jednak, że DNA składa się z trzech łańcuchów, co ostatecznie okazało się nieprawdą.
Wiek Ziemi wg Kelvina
W XIX wieku William Thomson, zwany również baronem Kelvinem, jako pierwszy wykorzystał prawa fizyki do oszacowania wieku naszej planety i Słońca. Choć z jego wyliczeń wynikało, że Ziemia jest około 50 razy młodsza niż jest w rzeczywistości - a przynajmniej jak tego dowodzą najnowsze obliczenia - to sama metoda, którą wykorzystał naukowiec, była bardzo zaawansowana jak na czasy, w których żył.
Kelvin założył, że Ziemia początkowo była rozgrzaną kulą, która następnie powoli stygła. Obliczył, ile czasu zajęłoby ochłodzenie planety do temperatury jaka panowała na naszym globie w XIX wieku. Sposób obliczeń był dobry (poza tym, że Kelvin założył, że ciepło w rozchodzi się tak samo w całej planecie), jednak naukowcowi zabrakło danych, o których wiemy dzisiaj.
W tamtych czasach ludzie nie znali jeszcze radioaktywności. Tymczasem pierwiastki takie jak tor czy uran, zgromadzone pod powierzchnią naszej planety, stanowią dodatkowe źródło ciepła, które wydłużyło czas potrzebny na wychłodzenie Ziemi.
Inni naukowcy wytykali badaczowi błędy w obliczeniach, on jednak nie dopuszczał do siebie myśli, że może się mylić. Zdaniem Livio wynikało to stąd, że zbyt często wcześniej Kelvin miał rację i przyzwyczaił się do myśli, że jest nieomylny.
Kelvin założył, że Ziemia początkowo była rozgrzaną kulą, która następnie powoli stygła. Obliczył, ile czasu zajęłoby ochłodzenie planety do temperatury jaka panowała na naszym globie w XIX wieku. Sposób obliczeń był dobry (poza tym, że Kelvin założył, że ciepło w rozchodzi się tak samo w całej planecie), jednak naukowcowi zabrakło danych, o których wiemy dzisiaj.
W tamtych czasach ludzie nie znali jeszcze radioaktywności. Tymczasem pierwiastki takie jak tor czy uran, zgromadzone pod powierzchnią naszej planety, stanowią dodatkowe źródło ciepła, które wydłużyło czas potrzebny na wychłodzenie Ziemi.
Inni naukowcy wytykali badaczowi błędy w obliczeniach, on jednak nie dopuszczał do siebie myśli, że może się mylić. Zdaniem Livio wynikało to stąd, że zbyt często wcześniej Kelvin miał rację i przyzwyczaił się do myśli, że jest nieomylny.
źródło: odkrywcy.pl
Kiwi
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz